💃 Rozdziobią Nas Kruki Wrony Test

CHŁOP. S. Żeromski "Rozdzióbią nas kruki, wrony", bohater główny; bezimienny wieśniak, razem z wrogami dokonuje grabieży zwłok powstańca. Jest to czyn bestialski, świadczący o jego bezmyślności i braku jakiejkolwiek świadomości narodowej, moralnej czy chociażby litości. W dodatku robiąc to, cieszy się ze zdobyczy. Play over 265 million tracks for free on soundcloud. Rozdzióbią nas kruki, wrony to opowiadanie, które należy do debiutanckich dwóch tomów opublikowanych przez żeromskiego w 1895 roku.opowiadania. Szymon winrych od wielu dni podróżuje, by dostarczyć broń walczącym powstańcom. 1/5: Nie wydaje mi się aby była to potrzebna lektura, przez 3/4 utworu nie mogłam ogarnąć fabuły, wszystko było ze sobą posklejane, nie mam pojęcia o co chodziło oprócz tego, że był tam jakiś Szymon. 1/4 książki była o zabijaniu zwierząt i umierającym koniu, którego pozostawiono na smierć bo „do ranka już będzie martwy”. Bardzo nie fajnie, nie lubię, żałuje że Rozdziobią nas kruki, wrony… (opowiadanie) Co znajdziesz? Stosunek chłopa polskiego do sprawy powstania – symboliczną scenę obojętności wobec ojczyzny, ciemnotę wsi. Scenę śmierci powstańca zabitego przez Rosjan. Refleksje nad przyczynami klęski powstania styczniowego. Z postaw bohaterów literatury XIX wieku Opis od wydawcy. Wydanie noweli Rozdziobią nas kruki, wrony kompletne bez skrótów i cięć w treści. W tym wydaniu znajdziesz odpowiedzi na pytania z podręcznika – „pewniak na teście”, czyli wskazanie zagadnień, które zwykle pojawiają się w pytaniach z danej lektury we wszelkich testach sprawdzających wiedzę, a także w podręcznikach i na klasówkach. Za przykładem śmiałej wrony ruszyły się jej towarzyszki. Ta preparowała żebro, inna szczypała nogę, jeszcze inna rozrabiała ranę w czaszce. Najbardziej przecież ze wszystkich odznaczyła się ta (należy jej się tytuł „tej miary”), co pragnęła zajrzeć do wnętrza mózgu, do siedliska wolnej myśli i zupełnie je zeżreć. Człowiek i natura jako bohaterowie literaccy. Omów zagadnienie na podstawie opowiadania Stefana Żeromskiego "Rozdzióbią nas kruki, wrony…". W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst. Krytyczna refleksja o losach powstańców. Omów zagadnienie na podstawie opowiadania Stefana Żeromskiego "Rozdzióbią nas kruki, wrony…". Głównym bohaterem opowiadania Stefana Żeromskiego pt. Rozdzióbią nas kruki, wrony… jest Andrzej Borycki, który ze względu na swoją powstańczą działalność, posługuje się nazwiskiem Szymon Winrych. Człowiek ten ryzykuje całym życiem i poświęca wszystko, co ma, by dostarczać broń ostatnim walczącym powstańcom styczniowym. Similar to SDM Nie rozdziobią nas kruki Stare dobre małżeństwo -O Majka 1254 jam sessions · chords : G Eₘ C D The Wailers Band - Sweet cry freedom 30 jam sessions · chords : B♭ C Cₘ Gₘ Stefan Żeromski – „Rozdzióbią nas kruki, wrony…”, czyta Olgierd Łukaszewicz, 2000 rok. Jako pierwszą czerwcową propozycję w cyklu Polskiego Radia "Radiobook" przedstawiamy nowelę Stefana Żeromskiego Rozdzióbią nas kruki, wrony. W 1895 roku zostały opublikowane dwie debiutanckie książki Stefana Żeromskiego, które w sumie zawierały osiemnaście opowiadań. Tom zatytułowany Opowiadania ukazał się pod nazwiskiem autora w Warszawie, natomiast tom Rozdzióbią nas kruki, wrony… – w Krakowie. Miejsce wydania ma tu pewne znaczenie Korzystasz bez ograniczeń przez cały rok! 99.00 84,15 7,01 zł / miesiąc Jednorazowa płatność. Kontynuuj. lub kup dostęp przedmiotowy Dostęp do 1 przedmiotu na rok. 1 przedmiot. 2 przedmioty. 29,90zł 2,49 zł/miesiąc Jednorazowa płatność Wybierz przedmiot. EEjav. "Rodzióbią nas kruki i wrony" St. Żeromskiego Problematyka narodowowyzwoleńcza w opowiadaniu "Rozdzióbią nas kruki i wrony": 1. Szymon Winrych - charakterystyka: Naprawdę Andrzej Borycki. Bohater główny; ostatni powstaniec, zdaje sobie sprawę, że powstanie dogorywa, ale jeszcze uparcie walczy, podtrzymując na duchu innych. Jego wygląd kontrastuje z wielkością sprawy, o którą samotnie walczy. Przemókł, przeziąbł, buty rozleciały mu się w błocie, dawno nie strzygł włosów, nie obcinał paznokci, od dawna nic nie jadł. Gorzko rozmyśla o nieuchronnej klęsce i jej przyczynach. Winrych wie, że po klęsce powstania zabiorą głos przeciwnicy walki narodowowyzwoleńczej, zwolennicy lojalizmu, współpracy z zaborcami, konserwatyści, wrogowie postępu i będą dowodzić, że powstanie nie miało sensu, będą tumanić ludzi i namawiać do godzenia się z niewolą. To właśnie są kruki i wrony, które wyżerają mózgi narodu Winrych zaś, walczący o wolność narodu, umiera samotnie, w błocie, a następnie zostaje pochowany bez pogrzebu przez rodaka w przydrożnym rowie razem ze zwłokami konia, jego ostatniego i najwierniejszego towarzysza. Bohater noweli przypomina bohatera romantycznego. Jest jak on samotny, z góry skazany na klęskę i walczy do końca mimo świadomości porażki Żeromski pozbawił go jednak heroizmu bohatera romantycznego. Śmierć Winrycha nie jest piękna - jest poniżająca. 2. Konwencje literackie: - naturalizm: * cierpienie koniaa, który złamał nogę * atak wron na ciało Winrych a- symbolizm: * zakończenie (nastawienie pesymistyczne, * mózg jako siedlisko mysli chłopskiej brak nadziei) * kruki i wrony jako przeciwnicy powstania * kruki i wrony jako zaborcy (lojaliści) - impresjonizm (opis przyrody) - realizm: * opis zmęczenia Winrycha - ekspresjonizm: * ogromne cierpienie konia * walka o życie Metaplan: Zwłoki patrioty Szymona Winrycha zostały zbezczeszczone przez polskiego chłopa. Jak było ? Chłop spłoszył wrony i rzucił zwłoki do dołu, pozbawił zwłoki odzienia, okradł Jak być powinno? Ciało Winrycha powinno zostać pochowane i powinien zostać postawiony krzyż Dlaczego nie było tak, jak być powinno? Chłop chciał okraść szlachcica, zemścił się nieświadomie za lata cierpienia i krzywdy. Wnioski: Była to nieświadoma zemsta za lata wyzysku i poniżenia. 3. Winrych jako bohater romantyczny: - jest on samotny - z góry skazany na klęskę, walczy jednak do końca, mimo świadomości porażki - wielki patriota 4. Winrych jako Prometeusz: - poświęcał się dla dobra ojczyzny (wiósł powstańcom broń) - walka do końca i poniżająca śmierć Wymowa utworu "Rozdzióbią nas kruki i wrony": 1. Żeromski zastosował w utworze technikę psychizacji pejzażu (stworzył pejzaż uczuć i stanów psychicznych zestawiając z przyrodą) 2. Autor zrywa z tradycją, która nakazywała przedstawiać uczestników powstań z malowniczym heroizmem. Śmierć Winrycha nie jest piękna, a wręcz poniżająca. 3. Winrych jako bohater romantyczny (udział w powstaniu) 4. Żeromski poprzez swoje opowiadanie ukazuje paradoks, bezsens i tragedię sytuacji społecznej. Polak powstaniec walczy o poprawę bytu chłopów i to właśnie przez przedstawiciela najniższej warstwy społecznej, zostaje nieświadomie ukarany "tak bez wiedzy i woli zemściwszy się za tylowieczne niewolnictwo, szerzenie ciemnoty za wyzysk, hańba i cierpienie ludu, szedł ku domów z odkrytą głową i modlitwą na ustach"(opis postawy chłopa) 5. Pisarz jest nazywany sumieniem polskiego narodu, ponieważ: "Rozrywa rany polskie, żeby się nie zabliźniły błoną podłości" 6. Opis śmierci powstańca posiada wyraz ironiczny, gdyż postępowanie rosyjskich żołdaków stanowi zaprzeczenie żołnierskiego kodeksu i honoru. W tej tragicznej parodii rycerskiego turnieju (atak Rosjan) przyłącza się jeszcze trzeci ułan nie mogąc sobie odmówić sadystycznej przyjemności oddania strzału w głowę powstańca. Krótkie streszczenie Powstaniec Andrzej Borycki, ukrywający się pod pseudonimem Szymon Winrych, zimą, deszczową porą udaje się w kierunku Nasielska. Przemoczony i zziębnięty prowadzi wóz, który ciągną dwa zmęczone konie. Winrych dostaracza powstańcom broń. Idąc w deszczu, po rozmokniętym polu, rozmyśla o upadku styczniowego zrywu. Nagle w zamglonej dali dostrzega poruszające się sylwetki. W obawie, iż są to rosyjskie wojska, zaczyna uciekac w stronę lasu. Zostaje jednak zauważony i otoczony przez żołnierzy. Winrych przytulony do szyi swojego konia, nie odpowiada na zadawane pytania. Rosyjski oddział brutalnie przebija go lancami, rewiduje rzeczy powstańca i odjeżdża. Szepcząc modlitwę poraniony Winrych umiera. Jeden z koni został przez żołnierzy zastrzeżony, drugi, chcąc się uwolnic z zaprzęgu, złamał nogę między szprychami koła. Nie udało mu się jej wyszarpnąc z bolesnego uścisku aż do następnego dnia. Rankiem deszcz ustał, na polu pojawiły sie stada wron i kruków. Zbliżały się do leżących ciał, nie odstraszało ich nawet rżenie rannego konia i zaczęły żer. Spłoszyło je dopiero przybycie ubogiego chłopa z pobliskiej wioski. Mimo strachu przed Rosjanami wiodła go w pole nadzieja znalezienia przy trupie powstańca odzieży i uprzęży. Po krótkiej modlitwie zaczął przeszukiwac wóz i ubranie Winrycha. Zabrał sukmanę, buty i broń. Po upływie godziny wrócił po resztę zdobyczy - wóz i skórę zabitego konia. Po nieudanej próbie uduszenia rannego zwierzęcia zrezygnował z łupu, którym była jego skóra. Zakopał ciało Winrycha i z radością wracał do domu, składając Bogu podziękowania. Ciszę zapadającego zmroku przerwało rozpaczliwie końskie rżenie. Pozostawiony na polu ranny koń z trudem odganiał atakujące go gromady wron i kruków. Jesteś w:Ostatni dzwonek -> Opowiadania Żeromskiego Impresjonizm to kierunek artystyczny, zapoczątkowany przez francuskich malarzy (Monet, Renoir, Degas, Manet), skąd pisarze zaadaptowali go na potrzeby literatury. Polega na zapisie ulotnych wrażeń z subiektywnego punktu odbiorcy. Rejestrował chwile ciągle zmieniającego się świata, wprowadzając technikę synestezji (łączenie ze sobą efektów dźwiękowych, kolorystycznych, zapachowych i dotykowych). Impresjonizm odnajdujemy w noweli w opisach przyrody. Choć natura jest tam opowiedziana ruchem, barwami i dźwiękami, to jednak te fragmenty nie są kolorowe i przyjemne. Żeromski zastosował ten kierunek do przedstawienia czytelnikowi jesiennego pejzażu, przygnębiającego i nacechowanego brakiem nadziei tak, by współgrał z opisywanymi zdarzeniami, podkreślał ich rangę: „Ponura jesień zwarzyła i wytruła (…) wszystko co żyło”. Chmury były tak gęste, że nie przepuszczały ani jednego promienia światła. Gnane przez wichry, przesuwały się szybko po niebie. Gdy w końcu „Skąpa jasność poranka rozmnożyła się po kryjomu”, odkryła płaski, rozległy i zupełnie pusty krajobraz. Padał siarczysty i gęsty deszcz „sypki jak ziarno”, a jego krople podrywał w locie wiatr: „niósł w kierunku ukośnym i ciskał o ziemię”. Głodny i zmęczony Winrych grzązł w głębokim błocie, usiłując prowadzić wóz i konie. Gdy zostaje zabity, jego ciało leży w kałuży. Natura potem „otula” go mgłą i wilgocią w chwili, gdy chłop zrzuca nieboszczyka i jego konia do dołu po kartoflach. Prócz impresjonizmu w opisie przyrody i krajobrazu, występują w noweli również inne prądy. Odnajdziemy tam: * realizm w partiach relacjonujących szczegółowo stan fizyczny i psychiczny wędrowca: „Przez dwie noce już czuwał i trzeci dzień wciąż szedł przy wozie. Buty mu się w rzadkim błocie rozciapały tak misternie, że przyszwy szły swoim porządkiem, podeszwy swoim porządkiem, a bose stopy w zupełnym odosobnieniu. Bardzo przemókł i przeziąbł do szpiku kości (…)”, * naturalizm w częściach stworzonych z dbałością o drobiazgi i naciskiem na szczegóły brzydoty świata i otoczenia, na biologiczność śmierci: „Szarpnął ją z całej mocy i okropnie złamał powyżej pęciny. Ból wprawił go we wściekłość tym większą. Rozjuszony, wściekłymi skokami rzucać się począł. Kość pękła na dwoje w taki sposób, że ostry i jak nóż śpiczasty jej kawałek przebił skórę i coraz bardziej, wskutek targania, ją okrawał”. Naturalizm to kierunek artystyczny, który zapoczątkował francuski pisarz Emil Zola. W swym szkicu krytycznym, zatytułowanym „Powieść eksperymentalna”, sformułował główne założenia naturalizmu. U światopoglądowych podstaw tego nurtu leże wiara, że ludzki świat podlega przede wszystkim biologicznym prawom natury: walce o byt, dziedziczeniu cech. Według tego, postępowanie człowieka, który jest integralną częścią natury, jest zdeterminowane biologicznymi popędami, instynktami, odruchami, a nie odczuwanymi emocjami. Jako technika pisarska naturalizm charakteryzuje się surowym opisem, zarzucaniem czytelnika makabrycznymi szczegółami, ponieważ nie dba o estetyczne wrażenia z lektury. Za cel stawia sobie obnażanie drastycznej prawdy o rzeczywistości. Do ekspresjonizmu odwołał się autor w relacji z tego, co działo się z ciałem Winrycha i konia po śmierci (bestialski atak wygłodniałych wron: „Wrony z wielką rozwagą, taktem, statkiem, cierpliwością i dyplomacją zbliżały się, przekrzywiając głowy i uważnie badając stan rzeczy. Szczególnie jedna zdradzała największy zasób energii, żądzy odznaczenia się czy nienawiści. Było to może zresztą po prostu namiętne odczuwanie interesów własnego dzióba i żołądka, czyli, jak przywykliśmy mówić, odwagi (co "było dawniej paradoksem, ale w nowszych czasach okazało się pewnikiem..."). Przymaszerowała aż do nozdrzy zabitego konia, z których sączył się jeszcze sopel krwi skrzepłej, okrytej błoną rudawą. Bystre i przenikliwe jej oczy dojrzały, co należy. Wtedy bez namysłu skoczyła na głowę zabitej szkapy, podniosła łeb do góry, rozkraczyła nogi jak drwal zabierający się do rąbania, nakierowała dziób prostopadle i jak żelaznym kilofem palnęła nim martwe oko trupa. Za przykładem śmiałej wrony ruszyły się jej towarzyszki. Ta preparowała żebro, inna szczypała nogę, jeszcze inna rozrabiała ranę w czaszce. Najbardziej przecież ze wszystkich odznaczyła się ta (należy jej się tytuł wrony "tej miary"), co zapragnęła zajrzeć do wnętrza mózgu, do siedliska wolnej myśli i zupełnie je zeżreć. Ta wstąpiła majestatycznie na nogę Winrycha, przemaszerowała po nim, dotarła szczęśliwie aż do głowy i poczęła dobijać się zapamiętale do wnętrza tej czaszki, do tej ostatniej fortecy polskiego powstania. Nim wszakże skosztowała warcholskiego mózgu i zdążyła osiągnąć tak zwany tytuł do sławy, spłoszył ją nowy przybysz, co zbliżał się niepostrzeżenie, chyłkiem, podobny do dużej, szarej bestii. Nie był to wcale poetyczny szakal, lecz człowiek ubogi, chłop z wioski najbliższej. Na działku, który odtąd miał do niego należeć na zawsze, znalazły się trupy - szedł tedy zabrać je stamtąd” i w opisie ograbienia ciała powstańca przez chłopa).Szybki test:Naturalizm w noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony” odnajdujemy:a) w opisach brzydoty i biologicznościb) w oskarżeniu autorac) w opisie przeżyć bohaterad) w opisach przyrody i krajobrazuRozwiązanieImpresjonizm w noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony” odnajdujemy:a) w wizjach przyszłości bohaterab) w opisach przeżyć wewnętrznych bohaterac) w opisach śmierci bohaterad) w opisach przyrodyRozwiązanieRealizm w noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony” odnajdujemy:a) w partiach opisujących stan fizyczny i psychiczny bohaterab) w opisach krajobrazówc) w opisach przeżyć bohaterad) w opisie głodnych ptakówRozwiązanie Zobacz inne artykuły:Doktor PiotrCzas i miejsce akcji opowiadania „Doktor Piotr”„Doktor Piotr” - stereszczenie opowiadaniaProblematyka opowiadania „Doktor Piotr”Charakterystyka głównych bohaterów opowiadania „Doktor Piotr”Kompozycja i struktura opowiadania „Doktor Piotr”„Doktor Piotr” - nowela czy opowiadanie?Konflikt między ojcem a synem w „Doktorze PiotrzeDominik Cedzyna jako przykład losów zrujnowanej szlachty w końcu XIX wieku w Królestwie PolskimPlan wydarzeń opowiadania „Doktor Piotr”Motywy literackie w opowiadaniu „Doktor Piotr”Najważniejsze cytaty opowiadania „Doktor Piotr”Rozdziobią nas kruki, wronyCzas i miejsce akcji noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”„Rozdziobią nas kruki, wrony…” - streszczenie noweliProblematyka noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Charakterystyka bohaterów noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Kompozycja i struktura noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Symbolizm noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Impresjonizm, naturalizm i ekspresjonizm noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Plan wydarzeń noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Motywy literackie w noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”Najważniejsze cytaty noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony…”SiłaczkaCzas i miejsce akcji opowiadania „Siłaczka”„Siłaczka” - streszczenie opowiadaniaGeneza opowiadania „Siłaczka”Problematyka „Siłaczki”Charakterystyka bohaterów „Siłaczki”Kompozycja i struktura „Siłaczki”Altruizm czy konformizm w „Siłaczce” ŻeromskiegoNarracja „Siłaczki”Plan wydarzeń „Siłaczki”Motywy literackie w „Siłaczce”Najważniejsze cytaty w „Siłaczce”InneStefan Żeromski - życiorysKalendarium twórczości ŻeromskiegoKrytyczne opinie o „Opowiadaniach” Stefana ŻeromskiegoBibliografiaPartner serwisu: kontakt | polityka cookies Test:Bijakowski ukończył:a) Akademię Medycznąb) Szkołę Głównąc) Uniwersytet Lwowskid) Uniwersytet WileńskiRozwiązanieNowela „Rozdziobią nas kruki, wrony” jest symbolem:a) poświęceniab) miłości do ojczyznyc) beznadziejnej walkid) wszystkie odpowiedzi są poprawneRozwiązaniePo przyjeździe do Obrzydłówka Obarecki był skłócony z:a) wójtem i karczmarzemb) proboszczem i sędziąc) aptekarzem i felczeremd) naczelnikiem poczty i sołtysemRozwiązanieWydanie której powieści pozbawiło Żeromskiego szans na otrzymanie literackiej Nagrody Nobla?a) "Dzieje grzechu"b) "Przedwiośnie"c) "Wiatr od morza"d) "Ludzie bezdomni"RozwiązanieMiejsce akcji noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony” to:a) przedmieścia Mławyb) okolice Warszawyc) okolice Nasielskad) wieś WółkaRozwiązaniePiotr Cedzyna z opowiadania „Doktor Piotr” jest doktorem:a) medycynyb) matematykic) chemiid) fizykiRozwiązanieGuwerner to:a) korepetytorb) pracownik biurowyc) dziedzicd) lokajRozwiązanieDominik Cedzyna ograniczył stawkę ludziom pracującym w cegielni z trzydziestu do:a) dziesięciu kopiejekb) dwudziestu pięciu kopiejekc) piętnastu kopiejekd) dwudziestu kopiejekRozwiązanieAkcja noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony” rozgrywa się:a) wiosną 1864 rokub) jesienią 1864 rokuc) zimą 1864 rokud) latem 1864 rokuRozwiązanieTuż przed śmiercią Winrych:a) odmówił modlitwęb) przeklął chciwego chłopac) przeklął Rosjand) błogosławił ojczyznęRozwiązanie Impresjonizm w noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony” odnajdujemy:a) w opisach śmierci bohaterab) w opisach przyrodyc) w wizjach przyszłości bohaterad) w opisach przeżyć wewnętrznych bohateraRozwiązanieW Szwajcarii Żeromski dostał posadę:a) antykwariuszab) bibliotekarzac) nauczycielad) korektoraRozwiązanie„Dział” to dla chłopa z noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony”:a) miedza oddzielająca jego pole od innychb) przydział miesięczny wódkic) ziemia przydzielona po carskiej reformie rolnejd) danina, którą musiał oddać rosyjskiemu zarządcyRozwiązanieRealizm w noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony” odnajdujemy:a) w partiach opisujących stan fizyczny i psychiczny bohaterab) w opisie głodnych ptakówc) w opisach przeżyć bohaterad) w opisach krajobrazówRozwiązanieW Polsce w 1895 roku wydano dwa zbiory opowiadań Żeromskiego, pierwszy zatytułowany po prostu „Opowiadania”, drugi „Rozdziobią nas kruki, wrony”, które autor wydał pod pseudonimem:a) Aleksander Głowackib) Litwosc) Kielczanind) Maurycy ZychRozwiązanieDominik Cedzyna okradanie biednych robotników nazywa:a) zbrodniąb) kradzieżąc) oszczędnościąd) przestępstwemRozwiązanieBijakowski początkowo zatrudnił zubożałego szlachcica i obywatela ziemskiego - Dominika Cedzynę na stanowisku:a) administratowab) zarządcyc) woźnicyd) dozorcyRozwiązanieStasia, gdy przybył do niej doktor chorowała już:a) dwa tygodnieb) tydzieńc) miesiącd) trzy dniRozwiązaniePrawdziwe imię Szymona Winrycha to:a) Aleksanderb) Andrzejc) Adamd) AlojzyRozwiązanieStasia pisała podręcznik do:a) chemiib) matematykic) fizykid) biologiiRozwiązanieŻeromski urodził się 14 października 1864 roku w Strawczynie koło:a) Lublinab) Kielcc) Radomiad) WarszawyRozwiązanieW opowiadania „Doktor Piotr” autor opisuje powstanie nowej warstwy społecznej -a) burżuazjib) mieszczaństwac) wolnych chłopówd) kleruRozwiązaniePierwszą żoną Żeromskiego była:a) Eliza Orzeszkowab) Maria Bocheńskac) Oktawia z Radziwiłłów Rodkiewiczowad) Anna ZawadzkaRozwiązanieObarecki był wrażliwy na:a) dym tytoniowyb) pogodową auręc) zapach medykamentówd) ludzi nadużywających alkoholuRozwiązanieOstatnia powieść Żeromskiego to:a) "Dzieje grzechu"b) "Popioły"c) "Przedwiośnie"d) "Ludzie bezdomni"RozwiązanieStasia Bozowska marzyła o studiach:a) medycznychb) prawniczychc) matematycznychd) filologicznychRozwiązanieGłówna problematyka „Doktora Piotra” dotyczy kwestii:a) obyczajowo-religijnychb) ekonomiczno-społecznychc) społeczno-politycznychd) etyczno-moralnychRozwiązanieDomowa rozrywka Obareckiego to:a) rozmowa z gospodyniąb) palenie cygarc) czytanie powieścid) pisanie wierszyRozwiązanieStasia Bozowska była wielbicielką:a) Helwingab) Kantac) Darwinad) FreudaRozwiązaniePiotr Cedzyna wyjechał z domu, gdy skończył:a) szesnaście latb) osiemnaście latc) siedemnaście latd) piętnaście latRozwiązanieMiejscem, w których rozgrywają się wydarzenia opowiadania „Doktor Piotr” jest:a) wieś Zalesieb) wieś Zabużec) wieś Zapłocied) wieś ZatorzeRozwiązanieNaturalizm w noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony” odnajdujemy:a) w opisie przeżyć bohaterab) w oskarżeniu autorac) w opisach brzydoty i biologicznościd) w opisach przyrody i krajobrazuRozwiązanieAkcja noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony” rozgrywa się w ostatnich tygodniach powstania:a) krakowskiegob) wielkopolskiegoc) listopadowegod) styczniowegoRozwiązanieRosjanie w noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony” tropili:a) buntujących się chłopówb) dezerterówc) uciekających powstańcówd) zbiegłych więźniówRozwiązanieW „Doktorze Piotrze” Żeromski nie krytykuje:a) pracy organicznejb) pracy u podstawc) idei zachodnioeuropejskichd) idei pozytywistycznychRozwiązanieBozowska była chora na:a) gruźlicęb) tyfusc) ospęd) choleręRozwiązanieGdy Piotr Obarecki powrócił do chorej ujrzał symbolizujące śmierć Stasi:a) pootwierane oknab) sanie z trumnąc) płaczkid) czarne chorągwieRozwiązanieŻeromszczyzną nazywamy:a) sposób kreacji bohatera w powieściach Żeromskiegob) całą twórczość Żeromskiegoc) dworek Żeromskiego w Kieleckiemd) styl i tematykę charakterystyczną dla twórczości ŻeromskiegoRozwiązaniePo powrocie do kraju majętny Bijakowski rozpoczął pracę:a) przy budowie drogi żelaznejb) przy budowie statków morskichc) w fabryce włókienniczejd) w fabryce wagonów kolejowychRozwiązanieObarecki obiecał parobkowi, że jeżeli wróci w ciągu sześciu godzin z lekarstwem, zapłaci mu:a) pięć rublib) dziesięć rublic) dwadzieścia rublid) trzydzieści rubliRozwiązaniePiotra Obareckiego poznajemy, gdy mieszka w Obrzydłówku:a) dwa latab) osiem latc) sześć latd) cztery lataRozwiązanieTeodor Bijakowski urodził się w Warszawie, na ulicy Krochmalnej w rodzinie ubogiego:a) kamieniarzab) krawcac) szewcad) szynkarzaRozwiązanieDoktor Paweł Obarecki na początku noweli wraca ze spotkania u:a) naczelnika pocztyb) aptekarzac) proboszczad) fleczeraRozwiązanieEpitetem „prorocy ciemnoty i metafizycy reakcji” określił Żeromski w noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony”:a) rosyjską administracjęb) zaborcówc) powstańców polskichd) konserwatywne stronnictwo stańczykówRozwiązanie„Głupim sentymentalizmem” Dominik Cedzyna nazywa:a) moralną postawę synab) synowską wizję przyszłościc) karierę Bijakowskiegod) poglądy PolichnowiczaRozwiązanieDoktor Piotr z opowiadania „Doktor Piotr” zrezygnował z kierowniczego stanowiska w:a) Angliib) Belgiic) Szwecjid) SzwajcariiRozwiązanieBijakowski kupił willę:a) na Wyspach Kanaryjskichb) nad Bałtykiemc) Nad Morzem Śródziemnymd) na wybrzeżu KrymuRozwiązaniePiotr Cedzyna po ukończeniu polskich szkół wyjechał na zagraniczne studia do:a) Paryżab) Zurychuc) Genewyd) BerlinaRozwiązanieGdy w Obrzydłówku rozeszła się wieść o praktyce Obareckiego:a) nasłano na niego kontrolęb) wypowiedziano mu lokumc) wybito mu szybyd) podpalono jego domRozwiązanieSzymona Winrycha napadła grupa:a) sześciu rosyjskich ułanówb) czterech rosyjskich ułanówc) dziesięciu rosyjskich ułanówd) ośmiu rosyjskich ułanówRozwiązanieAkcja opowiadania „Doktor Piotr” rozgrywa się:a) w latach 70. XIX wiekub) w latach 80. XIX wiekuc) w latach 90. XIX wiekud) w latach 60. XIX wiekuRozwiązanieŻeromski w noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony” oskarża:a) chciwych chłopówb) władze pruskiec) ludzi odpowiedzialnych za ciemnotę chłopówd) nieudolnych powstańcówRozwiązanieJuliusz Polichnowicz ukończył szkołę:a) rolnicząb) medycznąc) technicznąd) inżynierskąRozwiązanieGóra, którą Bijakowski kulił od Polichnowicza za sto rubli zwana była:a) Krowią Niedoląb) Kaczym Szczytemc) Świńską Krzywdąd) Końską DoląRozwiązaniePartner serwisu: kontakt | polityka cookies Akcja utworu rozgrywa się w końcowych dniach (lub ostatnich tygodniach) powstania styczniowego, czyli na jesieni 1864 roku. Powstanie styczniowe wybuchło w styczniu 1863 roku, a zakończyło się jesienią roku następnego, przynosząc liczne represje, takie jak wywiezienia na Syberię czy konfiskaty majątków. Choć było przygotowywane przez długi czas, to wspomniana data została na trwałe wpisana do polskiej historii w wyniku planowanego poboru (tzw. branki) ośmiu tysięcy rekrutów w szeregi carskiej armii. Choć wszyscy walczyli o wspólny cel – odzyskanie suwerenności narodu, to ukształtowały się dwie całkowicie różne drogi do osiągnięcia tego celu. W czasie powstania styczniowego we władzach zrywu trwały spory miedzy zwolennikami pracy organicznej (ugrupowanie białych) a popierającymi radykalne posunięcia i decyzje (stronnictwo czerwonych). W czasie walk stoczono około 1200 potyczek partyzanckich, a do głównych przyczyn upadku zrywu zalicza się fakt, iż poszczególne oddziały nie działały w imię naczelnego planu. Również państwa zachodnie, nie oferując pomocy do walki z okupantem, miały swój udział w klęsce. Miejscem akcji są okolice Nasielska, a dokładnie droga między Mławą a noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony” rozgrywa się:a) zimą 1864 rokub) jesienią 1864 rokuc) latem 1864 rokud) wiosną 1864 rokuAkcja noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony” rozgrywa się w ostatnich tygodniach powstania:a) krakowskiegob) listopadowegoc) styczniowegod) wielkopolskiegoMiejsce akcji noweli „Rozdziobią nas kruki, wrony” to:a) przedmieścia Mławyb) okolice Nasielskac) wieś Wółkad) okolice Warszawy Profil autora Stefan Żeromski Urodził się 14 października 1864 roku w Strawczynie. Pochodził ze zubożałej szlachty polskiej herbu jelita. Był jednym z najwybitniejszych polskich pisarzy. Czterokrotnie był nominowany do literackiej nagrody Nobla. Zmarł 20 listopada 1925 roku w Warszawie. Testy z lektur Stefana Żeromskiego (3) Syzyfowe praceRozwiąż testSiłaczkaRozwiąż testRozdzióbią nas kruki, wrony...Rozwiąż test

rozdziobią nas kruki wrony test